Yeni bir araştırmaya göre mikroplastikler sadece kirleticiler değil, aynı zamanda antibiyotikler olmadan bile antimikrobiyal direnci kolaylaştıran oldukça karmaşık malzemelerdir. Bulgular Amerikan Mikrobiyoloji Derneği’nin bir dergisi olan Applied and Environmental Microbiology’de yayınlandı.
Effects of microplastic concentration, composition, and size on Escherichia coli biofilm-associated antimicrobial resistance
Boston Üniversitesi’nde Profesör Muhammad Zaman’ın laboratuvarında doktora adayı olan baş çalışma yazarı Neila Gross, “Plastik kirliliğinin ele alınması sadece çevresel bir sorun değil; aynı zamanda ilaca dirençli enfeksiyonlara karşı mücadelede kritik bir halk sağlığı önceliğidir” dedi.
Küresel plastik kullanımı arttıkça, mikroplastik kontaminasyonu yaygınlaştı ve atık su önemli bir rezervuar olarak ortaya çıktı. Aynı zamanda, antimikrobiyal direnç (AMR) küresel olarak artıyor ve çevresel faktörler önemli bir rol oynuyor. Mikroplastiklerin yüzeylerinde, yani “plastisfer”de bakteri topluluklarına ev sahipliği yaptığı iyi bilinmektedir.
Yeni çalışmada, araştırmacılar AMR’yi klinik olarak ilgili düzeylerde ölçmeye ve mikroplastik özelliklerinin AMR gelişimini nasıl etkilediğini keşfetmeye çalıştılar. Araştırmacılar farklı plastik türleri (nakliye için kullanılan ambalaj fıstığı gibi polistiren; plastik fermuarlı poşetlerde bulunan polietilen; ve kasalarda, şişelerde ve kavanozlarda bulunan polipropilen) ve boyutlarda (yarım milimetreden 10 mikrometreye kadar – tipik bir bakteriye benzer ölçek) kullandılar ve bunları Escherichia coli ile 10 gün boyunca inkübe ettiler. Araştırmacılar her 2 günde bir, bakterilerin direnç kazanıp kazanmadığını belirlemek için yaygın olarak kullanılan 4 antibiyotik için minimum inhibitör konsantrasyonlarını (MİK) veya bir enfeksiyonu öldürmek için ne kadar antibiyotik gerektiğini kontrol ettiler. Araştırmacılar
, test edilen boyut ve konsantrasyondan bağımsız olarak mikroplastiklerin, E. coli’de maruziyetten sonraki 5-10 gün içinde test edilen 4 antibiyotikte (ampisilin, siprofloksasin, doksisiklin ve streptomisin) çoklu ilaç direncini kolaylaştırdığını buldular.
Araştırmacılar, mikroplastiklerin tek başına AMR gelişimini artırabileceğini gösterdiler. Gross, “Bu, mikroplastiklerin antibiyotiklerin çeşitli yüksek etkili enfeksiyonlar için etkisiz hale gelme riskini önemli ölçüde artırdığı anlamına geliyor,” dedi. Önceki araştırmalar, mikroplastikler gibi çevre kirleticilerinin rolünü dikkate almadan, öncelikle antibiyotik kaynaklı dirence odaklanmıştı. Mikroplastiklerle yapılan çalışmalar, çoğunlukla antibiyotik dirençli genler (ARG’ler) ve biyofilmler gibi direnç faktörlerine baktı, farklı antibiyotiklere karşı minimum inhibitör konsantrasyonları yoluyla AMR’nin oranına veya büyüklüğüne bakmadı.
