Koruyucu Yetişkinler, Çocukluk Dönemi Travmalarının Etkisini Azaltabilir mi?

Yeni bir araştırma, çocukluk döneminde fiziksel ve cinsel istismara maruz kalan bireylerin, ilerleyen yaşlarda ciddi fiziksel ve ruhsal sağlık sorunları ile karşılaşma risklerinin iki kat daha fazla olduğunu ortaya koyuyor. Ancak, koruyucu bir yetişkinin varlığının bu olumsuz etkileri hafifletebileceği tespit edildi.

Travmaların Uzun Vadeli Etkileri

Toronto Üniversitesi Yaşam Süreci ve Yaşlanma Enstitüsü tarafından yapılan ve Child Maltreatment dergisinde yayınlanan bu çalışma, çocuklukta istismara uğrayan bireylerin anjin, artrit, astım, KOAH, kalp krizi, depresyon ve engellilik gibi sağlık sorunlarına yakalanma ihtimalinin oldukça yüksek olduğunu gösterdi.

The Role of Protective Adults in Mitigating Health Outcomes Linked to Childhood Physical and Sexual Abuse

Araştırma, istismara uğramamış bireylerle karşılaştırıldığında, hem fiziksel hem de cinsel istismara maruz kalan yetişkinlerin bu hastalıklara yakalanma olasılığının yaklaşık iki kat daha fazla olduğunu ortaya koyuyor. Sadece cinsel istismara uğrayanlar için risk %55 ila %90 arasında artarken, yalnızca fiziksel istismara uğrayanlar için bu oran %20 ila %50 arasında değişiklik gösterdi.

Koruyucu Bir Yetişkinin Rolü

Çalışma, evde koruyucu bir yetişkinin bulunmasının, istismara maruz kalan çocukların ilerleyen yaşlardaki sağlık sorunlarının şiddetini azaltabileceğini ortaya koydu. Araştırmaya göre, evinde güvenli ve destekleyici bir yetişkin olan çocuklar, yetişkinlik döneminde daha az fiziksel ve ruhsal sağlık sorunu yaşıyor.

Factor-Inwentash Sosyal Hizmet Fakültesi’nde doktora öğrencisi olan ve çalışmanın ortak yazarlarından biri olan Andie MacNeil, “Koruyucu yetişkinler, istismara maruz kalan çocuklar için sağlık üzerindeki olumsuz etkileri azaltmada önemli bir rol oynayabilir” diyerek bu bulguların altını çizdi.

Ayrıca, evde koruyucu bir yetişkinin olmaması, istismara maruz kalmayan çocuklar için bile uzun vadeli sağlık risklerini artırıyor. Araştırma, böyle bir yetişkinin olmadığı durumlarda, bireylerin fiziksel sağlık sorunlarına yakalanma riskinin %20 ila %40 arttığını ve yetişkinlikte depresyona girme olasılıklarının iki kat arttığını gösterdi.

Gelecek Araştırmalar ve Öneriler

Araştırmanın kıdemli yazarlardan biri olan Esme Fuller-Thomson, “Yetişkinlerle güvenli ve istikrarlı ilişkiler kuramamanın, fiziksel istismar kadar zararlı olabileceğini görüyoruz” diyerek ebeveynlerin ve yetişkinlerin rolünün ne kadar kritik olduğunu belirtti.

Toronto Üniversitesi ve Teksas Üniversitesi’nden araştırmacılar, bu bulguların istismara maruz kalan çocuklar için destekleyici programlar geliştirilmesine katkı sağlayabileceğini umuyor.

Philip Baiden, “Gelecekteki araştırmalar, ebeveynlerin ve bakıcıların çocukları için daha koruyucu bir ortam oluşturmasına yardımcı olacak stratejilere odaklanmalı” diyerek bu alanda yapılacak çalışmaların önemine dikkat çekti.

Sonuç

Bu büyük çaplı çalışma, yetişkinlerin çocuklarla kurduğu olumlu ilişkilerin ne kadar kritik olduğunu bir kez daha gözler önüne seriyor. Koruyucu bir yetişkinin varlığı, istismara maruz kalmış çocukların gelecekte daha sağlıklı bir hayata sahip olmasında belirleyici olabilir. Araştırmacılar, bu bilgilerin, istismara uğrayan çocuklara yönelik daha etkili politikalar ve destek programları oluşturulmasına rehberlik edebileceğini umuyor.